Ο Έλληνας πρωταθλητής Υποβρύχιας Αλιείας Γιάννης Σιδέρης έπιασε μία σφυρίδα μεγέθους ρεκόρ στη πρώτη ψαρευτική εξόρμηση της χρονιάς, η οποία μάλιστα είχε στο στόμα της ένα μεγάλο ζωντανό χταπόδι!
Με το καλύτερο τρόπο ξεκίνησε η χρονιά για τον γνωστό αθλητή στο χώρο του ψαροτούφεκου Γιάννη Σιδέρη ο οποίος κατάφερε να φέρει από τα βαθιά μία τεράστια σφυρίδα, όπου και σήκωσε στο προσωπικό του λογαριασμό facebook και όπως ήταν αναμενόμενο κέρδισε χιλιάδες Likes!
Η μάχη που έδινε το ψάρι για να καταφέρει να φάει το χταπόδι είναι αυτή που του στέρησε την ζωή του. Εξαιτίας της αδράνησε το ένστικτο της….
Του ζητήσαμε να μας διηγηθεί το στιγμιότυπο της βουτιάς και της σύλληψης.
Γ.Σ.: «Πρώτο ψάρεμα για το νέο έτος με βρήκε να ψαρεύω σ ένα κομμάτι αρκετά βαθύ για την εποχή.
Η μέρα δεν έχει καλή έκβαση ψαρευτικά, είναι κ αυτός ο χειμώνας που δε μ αρέσει καθόλου. Η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό από εκείνη την ημέρα, είναι το ελαφρύ ρίγος που νιώθω στο σώμα μετά από κάποιες ώρες στην θάλασσα. Ένα ρίγος που μεγαλώνει πριν από μια βαθιά βουτιά όταν χαλαρώνω στην επιφάνεια. Ο αέρας που ακούω στον αναπνευστήρα κ εμένα που προσπαθώ να πείσω το σώμα μου να υπακούσει. Πιστεύω πως όσοι ψαρεύουν τον χειμώνα βαθιά μετά από κάποιες ώρες βουτάνε από δύναμη ψυχής. Φτιάχνω το πλάνο της βουτιάς στο μυαλό μου. Σ αυτό το σημείο, τέτοια εποχή του χρόνου τα απογεύματα, έρχονται μεγάλοι σαργοί. Δηλαδή αν περάσεις άλλη εποχή, άλλη ώρα, θα νομίσεις πως είναι νεκρό τοπίο. Είναι η ευκαιρία μου για να μην βγω άψαρος. Ανοιγοκλείνω αργά στην παλάμη μου την λαβή από το 75αρι.
Όταν μέσα στο μυαλό μου το νιώθω… αρχίζω να επιβάλλομαι στο σώμα μου και μεγαλώνει η επιθυμία μου να καταδυθώ. Τότε ξεκινώ την κατάδυση. Οι πρώτες 3-4 πεδιλιές πολύ δυνατές, σχεδόν άτεχνες με σπρώχνουν αργά κ σταθερά. Αρχίζω να ελαττώνω την δύναμη στα πόδια.
Η θάλασσα με τραβά σταθερά στον βυθό της και εγώ παραδίνομαι στην αρνητική πλευστότητα. Μετά από δέκα δευτερόλεπτα αρχίζω να φτιάχνω εικόνες στο μυαλό μου από το μέρος που βουτάω κ με πιθανές εκβάσεις της βουτιάς μου. Περνάνε ακόμη 20 βασανιστικά δευτερόλεπτα. Το κρύο κάνει πάλι την εμφάνιση του, αφού το πάχος της στολής έχεις μικρύνει εξαιτίας του βάθους κ νιώθω να μου διαπερνά την ψυχή. Είναι η ώρα που σηκώνω αργά το κεφάλι μου για να πάρω την πρώτη εικόνα βυθού. Σκοτεινιά κ η συννεφιά δε βοηθάει. Το μεγάλο κοπάδι με τους σαργούς όμως είναι εδώ κ διαλέγω που θα προσγειωθώ.
Στρίβω απαλά τα πέδιλα μου και τότε σπάει όλο το κοπάδι τρομαγμένο από την μετακίνηση κάποιου μεγάλου ψαριού. Γυρίζω αστραπιαία το κεφάλι μου και βλέπω την σιλουέτας της μεγάλης σφυρίδας να χάνεται κάτω από το τελευταίο σκαλί της αποχής. Εξαφανίζονται οι σαργοί από το μυαλό μου. Όλη η ύπαρξη μου συγκεντρώνεται σ αυτήν!
– Υπάρχει θαλάμι εκεί; Γιατί δεν το ξέρω;; Θα μείνει το ψάρι έξω από την τρύπα του; Θα με κοιτά; Ποσά κιλά ήταν αυτό το θηρίο; Θα καταφέρει η βέργα να το ξεπεράσει; Γιατί δεν έχω την κάμερα μαζί; Αχ αχ αχ… τόσες σκέψεις ταυτόχρονα!
Προσεγγίζω το σκαλί από την πάνω πλευρά κ καταλαβαίνω πως το ψάρι είναι παράλληλα κ έξω από την τρύπα του. Το βλέπω από την μέση κ πίσω. Γ@μώτο! Λάθος πλευρά! Τραβιέμαι αργά πίσω. Το γόνατο μου ακουμπά απαλά στον βυθό. Σκύβω αργά αργά στην σωστή πλευρά του σκαλιού. Είναι ακόμη εκεί. Σαν πεθαμένη. Βλέπω τον όγκο της. Το όπλο έχει ήδη οπτική επαφή μαζί της. Πρέπει να της ρίξω από πολύ κοντά αν θέλω να την διαπεράσω…
Βγάζω το κεφάλι μου όσο πιο αθόρυβα μπορώ. Δεν έχω αισθήματα μέσα μου, μόνο μια ακατάπαυστη επιθυμία να την δω. Επιτέλους έχω οπτική επαφή με τα μάτια της. Κοιταζόμαστε αλλά δεν κουνιέται κάνεις. Τα δευτερόλεπτα περνούν. Κανείς δεν αποφασίζει να φύγει. Ασυναίσθητα απλώνω το χέρι μου κ πατώ την σκανδάλη. Από εκεί κ μετά όλα γίνονται αυτόματα κ από τα δυο στρατόπεδα. Αυτή προσπαθεί να μπει στην φωλιά της, ένας χαμός ! Εγώ προσπαθώ να την κοντράρω κ τραβώ όσο χρειάζεται για να την εμποδίσω. Είμαι σίγουρος πως η βέργα μου δεν την έχει διαπεράσει. Παρακαλώ από μέσα μου μην βγει η βέργα ενώ έχω πάρει ήδη το δρόμο της επιστροφής για την επιφάνεια κ νιώθω πως κ εκείνη παρακαλάει για το αντίθετο.
Νιώθω τα απότομα τινάγματα που κάνει το ψάρι στο χέρι μου. Προσπαθώ όσο μπορώ να ασκώ ίδια ένταση στο σκοινί που μας ενώνει. Φτάνω επιτέλους στην επιφάνεια. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα εμφανίζεται ο άσπρος όγκος της.. ανεβαίνει αργά μα σταθερά. Όλα τελείωσαν. Είναι μεγάλη κ είναι δικιά μου.
Στην επιφάνεια ακόμη αναρωτιέμαι: Μα γιατί δεν έφυγε όταν μπορούσε; Όταν προσπαθώ να περάσω το χέρι μου στα βράγχια της καταλαβαίνω πως υπάρχει κάτι. Ένα τεράστιο χταπόδι είναι στο στόμα της. Είναι ακόμη ζωντανό! Η μάχη που έδινε το ψάρι για να καταφέρει να φάει το χταπόδι είναι αυτή που του στέρησε την ζωή του. Εξαιτίας της αδράνησε το ένστικτο της….»
Ποιος είναι ο Γιάννης Σιδέρης
Ο Γιάννης Σιδέρης ζει και κατάγεται από το Κρανίδι Αργολίδας. Είναι παγκόσμιο «φαινόμενο» στο αγωνιστικό ψαροτούφεκο έχοντας στο βιογραφικό εις διπλούν την δεύτερη θέση σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Φαβορί του παγκόσµιου στη Σύρο το 2018, ανέβασε ψηλά την Ελληνική σηµαία, ενισχύοντας βαθµολογικά τη χώρα µας στο οµαδικό. φτάνοντας την πρώτη θέση στον κόσµο, ξεπερνώντας χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, οι οποίες ανέκαθεν διέθεταν τον πρώτο τίτλο. Μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Σιδέρης έχει καταφέρει στο αγωνιστικό ψαροτούφεκο άλλη µία δεύτερη θέση στο παγκόσµιο του 2008, και από τότε παραµένει στη 10άδα, είναι 9 φορές πρωταθλητής Ελλάδας, έχει καταλάβει 1η-2η-3η θέση σε αγώνες Spearfishing Champions League, και 3 κύπελλα Γλαύκου!
Πηγή: boatfishing.gr
