Ραγίζει καρδιές η ανάρτηση του ευρωβουλευτή, Λουκά Φουρλά, για τα πέντε χρόνια από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή, η κόρη του, Άρτεμις.
Ο ευρωβουλευτής και δημοσιογράφος, με αφορμή την δυσάρεστη επέτειο, επέλεξε το προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook για να εκφράσει τις σκέψεις του, αλλά και να στείλει ένα μήνυμα στο μικρό αγγελάκι, που στις 19 Αυγούστου 2017 άνοιξε τα φτερά του και πέταξε ψηλά.
«Μέχρι και τη τελευταία στιγμή έλπιζα, Προσευχόμουν και παρακαλούσα τον Θεό. Στο τέλος, όταν πια οι ελπίδες εξανεμίστηκαν, απλά παρακαλούσα να μην πονάς… Ήταν λίγο μετά τις 11 το βράδυ στις 19 του Αυγούστου όταν άνοιξες τα φτερά σου και πέταξες ψηλά.. Εκεί όπου δεν πονούσες πια. Εκεί όπου θα ησύχαζε το κορμάκι σου από τις επεμβάσεις τα τρυπήματα και τις ταλαιπωρίες. Όλα αυτά που επί 2 σχεδόν χρόνια υπέστης αδιαμαρτύρητα με χαμόγελο και μια απίστευτη δύναμη που τη μετέδιδες σε όλους μας. Κλείνουν 5 χρόνια από εκείνο το βράδυ στο παιδοογκολογικό με την εκκωφαντική σιωπή και ένα βουβό κλάμα να ταράζουν την ησυχία του Αυγούστου. Δεν περνά μέρα που να μην σε σκεφτώ στιγμή που να μην μου λείπεις. Κάθε χρόνο και περισσότερο. Ως άνθρωπος, αμφισβήτησα τα πάντα με χιλιάδες γιατί να κατακλύζουν το μυαλό μου. Τα έβαλα με το Θεό γιατί δεν άκουσε τις προσευχές μας.. Πως είναι δυνατό δικές μας αμαρτίες, να ταλαιπωρούν έτσι ένα μωρό. Πως είναι δυνατό ένα μωρό να πονά τόσο.. Θεέ μου πως γίνεται… Πέρασε πολύς χρόνος ώσπου να συμφιλιωθώ… Να καταλάβω.. Το πιο αδυσώπητο ερώτημα που με κατατρώει μέρα νύκτα…. αν υπήρχε κάτι άλλο που θα μπορούσαμε να κάνουμε για να σε σώσουμε…. Αν υπήρχε κάτι που μπορούσε να γίνει οπουδήποτε στον κόσμο και δεν το ξέραμε η μας διέφυγε.. Αυτό δεν με αφήνει να ησυχάσω… Πάνε 5 χρόνια.. Κάθε μέρα και πιο δύσκολη. Κάθε χρόνος βαραίνει περισσότερο την απώλεια. Δεν μαλακώνει ο πόνος με τον χρόνο. Για μένα πια υπάρχεις σε κάθε ροζ λουλούδι που ανθίζει, σε κάθε φευγαλέο συννεφάκι στον ουρανό, σε κάθε κοριτσάκι που χαμόγελα χαρούμενο, σε κάθε ξημέρωμα και σε κάθε ηλιοβασίλεμα με τα χρώματα να εκρήγνυνται στον ουρανό. Σε βλέπω και σε νοιώθω σε κάθε άλλο παιδάκι που δίνει τη δική του μάχη και σε βλέπω μπροστά μου να χαμογελάς με αυτό το πανέμορφο χαμόγελο και τα πανέξυπνα σου ματάκια να λάμπουν όταν νικά τον καρκίνο και κτυπά το καμπανάκι νικητής. Συγνώμη αγάπη μου που δεν καταφέραμε να σε σώσουμε. Αυτό που τώρα μόνο μπορώ να κάνω είναι να προσπαθώ μαζί με άλλους πολλούς καλούς ανθρώπους να βοηθούμε με όποιον τρόπο μπορούμε τα άλλα μωράκια που δίνουν τη δική τους μάχη. Και το κάνουμε για σένα μικρή μου Ηρωΐδα. Για σένα Άρτεμις μου.. Για τη Παναγιώτα μας την Νικόλ τον Κωνσταντίνο την Εβελίνα μας και κάθε άγγελο μας στον ουρανό. Κάθε μωρό που σώζεται και συ μαζί του. Σ’ αγαπώ πάντα ψυχή μου. Ο παπάς».
Πηγή: reporter.com.cy
