Σε μεγάλη ηλικία άφησε την άνεση των Αθηνών και με πίστη στον Θεό ξεκίνησε μόνος, με κλονισμένη υγεία, για τον ευαγγελισμό των ιθαγενών αφρικανών αδελφών μας. Χωρίς χρήματα, μόνο με την πίστη στον Θεό και την αγάπη στους ανθρώπους.
Του μακαριστού Μητροπολίτου Κινσάσας κυρού Νικηφόρου
Πέρασαν κάποια χρόνια από την αναχώρηση από την παρούσα ζωή και τη μετάβαση στους ουρανούς, στις 29 Δεκεμβρίου 1972, του μεγάλου πρωτοπόρου της ιεραποστολής στους ιθαγενείς αφρικανούς αδελφούς μας Αρχιμανδρίτη Χρυσοστόμου Παπασαραντόπουλου.
Είναι ο θεμελιωτής τής Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κογκό. Κολουέζι, Κασένγκα, Κανάγκα, Κινσάσα έχουν πολλά να μας πούνε.
Επί δέκα χρόνια προηγουμένως κήρυξε τον λόγο του Θεού στην Ουγκάντα, Κένυα, Τανζανία, έκτισε ναούς, έσωσε ψυχές.
Σε μεγάλη ηλικία άφησε την άνεση των Αθηνών και με πίστη στον Θεό ξεκίνησε μόνος, με κλονισμένη υγεία, για τον ευαγγελισμό των ιθαγενών αφρικανών αδελφών μας. Χωρίς χρήματα, μόνο με την πίστη στον Θεό και την αγάπη στους ανθρώπους.
Άκουσε τη φωνή του Θεού και έτρεξε. Άκουσε τη φωνή των Αφρικανών «διαβάς εις Αφρικήν βοήθησον ημίν», έκανε τον σταυρό του και προχώρησε.
Και ιδού το θαύμα: Ουγκάντα, Κένυα, Τανζανία, Κογκό. Ξεπερνούν τους εκατό σήμερα οι αφρικανοί Ιερείς, χιλιάδες οι προσελθόντες στην Ορθοδοξία. Ναοί κτίζονται, καμπάνες κτυπούν, ορθόδοξα σχολεία είναι οι καρποί του δένδρου που φύτεψε στο Κογκό.
Με τις επιστολές του ξύπνησε τις συνειδήσεις των ανθρώπων για να δούν το χρέος τους προς την εντολή «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».
Με το παράδειγμά του έγινε ο Παπαφλέσσας της Ιεραποστολής. Ξεσήκωσε τον κόσμο και πρώτα τά πνευματικά του παιδιά στη Θεσσαλονίκη.
Τα πρώτα γράμματά του από την Ουγκάντα μάς προβλημάτιζαν• παιδί των πρώτων τάξεων του γυμνασίου ήμουν, και έβλεπα την αγωνία στο πρόσωπο του αείμνηστου πατέρα μου Παναγιώτη και των Παντελή Μπάγια, γιατρού Παναγιώτη Παπαδημητρακόπουλου και άλλων για τον Πνευματικό τους.
Τότε δημιουργήθηκε ο Ιεραποστολικός σύλλογος «Οι φίλοι της Ουγκάντας», η σημερινή «Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής».
Ήμασταν μια ομάδα νέοι, παιδιά του γυμνασίου και φοιτητές που μας συγκέντρωνε ο αείμνηστος γιατρός Παναγιώτης Παπαδημητρακόπουλος και μας ανακοίνωνε τα νέα από την ιεραποστολή και μας ανέπτυσσε ένα ιεραποστολικό θέμα ο ίδιος ή έφερνε και άλλους ειδικούς επιστήμονες.
Στην ομάδα αυτή ήταν και ο Γιάννης Ασλανίδης, ο μετέπειτα φλογερός ιεραπόστολος π. Κοσμάς. Ο γιατρός μάς διάβαζε τις επιστολές τού π. Χρυσοστόμου, μαθαίναμε τους αγώνες, τις επιτυχίες, την πρόοδο της ιεραποστολής.
Ενθουσιαζόμασταν, προβληματιζόμασταν, ήμασταν έτοιμοι να πετάξουμε και να πάμε όλοι κοντά του, να πορευθούμε μαζί του, να μοιραστούμε τις δυσκολίες, να ελαφρώσουμε τους κόπους του.
Ο π. Χρυσόστομος ήταν στην Αφρική αλλά συνεχώς ο νους του ήταν στην πνευματική μας προκοπή. Πάντα μας ενίσχυε και μας καθοδηγούσε με γράμματα, μέσα στα οποία βλέπαμε το πατρικό ενδιαφέρον και την αγιότητά του.
Έγινε το πρότυπο των ιεραποστόλων, που μιμούμενοι το παράδειγμά του ξεκίνησαν ιεραποστολές σε κράτη της Αφρικής και της Ασίας. Κτύπησε τη μεγάλη καμπάνα της Ιεραποστολής. Ξύπνησε συνειδήσεις.
Γράφει ο φίλος και διάδοχός του ιεραπόστολος π. Χαρίτων Πνευματικάκης: «…η αγιότης, ο ζήλος, η αρετή, η κατά Θεόν ζωή, το παράδειγμα. Και από αυτά δεν εστερείτο ο π. Χρυσόστομος.»
Πράγματι ήταν ένας άγιος. Το ακούω από αυτούς εδώ τους ιθαγενείς που τον γνώρισαν, το νιώθουμε και εμείς εδώ, κάποιοι μιλούν και για θαύματα. Μερικοί τον επικαλούνται στις δύσκολες στιγμές τους και τρέχει και τους βοηθά.
Θυμάμαι τέλος Δεκεμβρίου 1985, όταν μαζί με τον θεοφιλέστατο επίσκοπο Ροδοστόλου κ. Χρυσόστομο και τον π. Ναθαναήλ, τώρα Μητροπολίτη Αμαντίας στην Αλβανία, επισκεφθήκαμε την Κανάγκα, για να δούμε το έργο και να κάνουμε τρισάγιο στον τάφο τού π. Χρυσοστόμου, ο συνεχιστής του μεγάλου ιεραποστόλου, ο π. Χαρίτων Πνευματικάκης, που μας διηγείτο για τα χαρίσματα του π. Χρυσοστόμου, μας έλεγε ότι όταν έχει κάποιο πρόβλημα πάει στον τάφο του και του λέει το παράπονό του πάντα με δυνατή φωνή, «π. Χρυσόστομε, γιατί με έφερες εδώ και τώρα υποφέρω; Λύσε το πρόβλημα», και αμέσως λυνόταν το πρόβλημα, ηρεμούσε και συνέχιζε.
Πριν τρία χρόνια κάναμε ιερατική σύναξη στην Κανάγκα, στην οποία ήταν παρών και ο άρτι μετοικήσας στον Ουρανό ιεραπόστολος Μητροπολίτης Πενταπόλεως Ιγνάτιος.
Ανοίξαμε το θέμα για τον π. Χρυσόστομο, πήραν τον λόγο οι παλιοί κληρικοί, αυτοί που τον γνώρισαν, και είπαν «είναι άγιος» και διηγήθηκαν θαυμαστά γεγονότα, ιδιαίτερα μετά τον θάνατό του. «Εμείς τον έχουμε άγιο και τον επικαλούμαστε και μας βοηθά».
Πράγματι, έσπειρε τον σπόρο, τον πότισε με το αγιασμένο αίμα του και έβγαλε καρπό εκατονταπλασίονα, και σήμερα χιλιάδες οι πιστοί, δεκάδες οι ναοί, δεκάδες οι ιερείς, οι κατηχητές, οι δάσκαλοι, οι νέοι ιθαγενείς ιεραπόστολοι.
Οι διάδοχοί του στην Κανάγκα, ο π. Χαρίτων Πνευματικάκης και ο προσφάτως κοιμηθείς Μητροπολίτης Πενταπόλεως Ιγνάτιος, στο Κολουέζι ο π. Αμφιλόχιος Τσούκος, νυν Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας, ο συνεχιστής του π. Κοσμάς Γρηγοριάτης, ο σήμερα αγωνιζόμενος Μητροπολίτης Κατάγκας Μελέτιος, ανέπτυξαν το δένδρο που ο π. Χρυσόστομος φύτεψε και με το αίμα του πότισε και που δίνει συνεχώς καρπούς.
Τα θεμέλια της ιεραποστολής στο Κογκό τα έθεσε ένας ξεχασμένος από πολλούς άγιος αλλά και μάρτυρας ιεραπόστολος, ο π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος.
Από τον Ουρανό ευλόγησέ μας, άγιε Γέροντα της ιεραποστολής, και κατεύθυνέ μας να διακονούμε αυτό το έργο που ο Χριστός σε οδήγησε να ξεκινήσεις, την Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο Κογκό.
Πηγή: dogma.gr
