«Ανάστα ο Θεός»: Αναστήσου Θεέ μας, πάνω στην καλύτερη ώρα, τώρα που μας ζυγώνει το σκοτάδι!
Ελευθέριος Ανδρώνης
Πάνω στο πιο βαθύ σκοτάδι, σε πείσμα των αντίθεων και των εχθρευόμενων την Εκκλησία, ο πιστός λαός φωνάζει το «Ανάστα ο Θεός»!
Ανάστα ο Θεός! Αν οι λαοί ορίζουν εθνικές επετείους και γιορτάζουν με μεγαλοπρεπείς γιορτές και σημαιοστολισμούς και παρελάσεις τη νίκη τους απέναντι σε κάποιον μεγάλο εχθρό που απείλησε την πατρίδα τους, τότε πόσες χαρές και πόσες τιμές χωρούν για τη νίκη του Χριστού απέναντι στην αυτοκρατορία του θανάτου;
Υπάρχει μεγαλύτερος δυνάστης από τον θάνατο; Υπάρχει μεγαλύτερος τύραννος; Σαρώνει τα έθνη, αφανίζει γενιές, χτυπά απροειδοποίητα, επιτίθεται σε γέρους, νέους και παιδιά. Δεν κάνει διακρίσεις σε πλούσιους και φτωχούς, σε άσημους και σε διάσημους.
Μόνιμος διώκτης, ακοίμητος ληστής, ο θάνατος κραδαίνει αδιάκοπα τη δαμόκλειο σπάθη του φόβου και του τρόμου πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων.
Κι όμως, τέτοια ανείπωτη τιμή μας έκανε ο Χριστός με τη θυσία του. Ταπείνωσε τον μεγαλύτερο εχθρό μας, έδεσε τον θάνατο χειροπόδαρα και τον εξευτέλισε. Πόση ευφροσύνη, πόσο σκίρτημα, πόση αστέρευτη ελπίδα γεννά αυτό το γεγονός;
Σε κάθε Ορθόδοξη εκκλησιά, απ’ άκρη σ’ άκρη του κόσμου, έρχεται το πρώτο χαρμόσυνο μήνυμα. Αδημονούν οι πιστοί για την ένδοξη Ανάσταση. Φωνάζουν «Ανάστα, ο Θεός, κρίνων την γην ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι»! Αναστήσου, σήκω πάνω, ω Θεέ και κρίνε τη γη, γιατί δική σου κληρονομιά θα γίνουν όλα τα έθνη!
Αναστήσου Θεέ πάνω στην καλύτερη ώρα, όπως πριν 2.000 χρόνια, έτσι και σήμερα. Αναστήσου πάνω στην ώρα που οι διαχρονικοί εχθροί σου, φρόντισαν να σφαλίσουν τον Τάφο σου με τις βλασφημίες τους, με την απιστία τους, με την αντιχριστιανική μανία τους. Αναστήσου πάνω στην ώρα που οι φαύλοι κάνουν σχέδια για να καταλάβουν τον θρόνο σου.
Αναστήσου πάνω στην ώρα που τα όργανα του διαβόλου λυσσάνε από χαιρεκακία γιατί νομίζουν πως θριάμβευσαν. Αναστήσου για μια ακόμη φορά, να πιάσεις στον ύπνο τους δολοπλόκους που νομίζουν πως ξεμπέρδεψαν μαζί σου.
Αναστήσου πάνω στην ώρα που το θηρίο του Άδη φαίνεται να σε χώνεψε στα σπλάχνα του. Αναστήσου πάνω στην ώρα που κάποιοι πιστοί έχουν καταληφθεί από λιποψυχία, από φόβο, από απόγνωση και δειλία.
Πάρε τα κλειδιά του Άδη στα χέρια σου, λάβε την κληρονομιά σου στα έθνη, βασίλεψε στον ουρανό, στη γη και στα καταχθόνια. Γκρέμισε το οικοδόμημα της σύγχρονης Βαβυλώνας, ρίξε από τον επίγειο θρόνο του, τον άρχοντα του κόσμου τούτου, και μοίρασε τη δικαιοσύνη σου, στους υπηρέτες του.
Αυτοί που δεν σε αντικατέστησαν ως Θεό, με έναν άλλον «θεό» της εγωιστικής βολής τους, που είτε τον λένε επιστήμη, είτε τον λένε φιλοσοφία, είτε τον λένε πολιτική, είτε τον λένε πανσεξουαλισμό και αποκτήνωση, αυτοί, με καθαρή διάνοια, με ταπεινή καρδιά, θα αναμένουν την Ανάσταση σου, σαν λαμπάδες αναμμένες.
Αυτό είναι το μεγάλο μήνυμα της «πρώτης Ανάστασης», και κάθε Ανάστασης που αξιωνόμαστε να εορτάζουμε. Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας χαρίζει πάντα αυτή την ευλογημένη αδημονία και πάνω απ’ όλα εκείνη τη συντετριμμένη καρδιά που αναπαύεται το Θείο, για να φωνάζουμε κι εμείς το «Ανάστα ο Θεός»!
Πηγή: askitikon.eu
