Έχασαν το παιδί τους σε ηλικία δεκατριών ετών, όταν εκείνο παρουσίασε πρόβλημα στην καρδιά του.
Μάλιστα ο δεκατριάχρονος γιος του κ. Μαρίνου και της κ. Γεωργίας, το δεύτερο από τα τρία τους παιδιά δεν πρόλαβε να δώσει καν μάχη για να ζήσει, αφού εξέπνευσε λίγες ώρες μετά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο.
Ήταν 23 Φεβρουαρίου του 2005. Ο μικρός Ιορδάνης πήγαινε στην πρώτη τάξη του γυμνασίου. Ένα πλάσμα γεμάτο ζωή και χαμόγελο, καλός μαθητής, με όνειρό να γίνει ποδοσφαιριστής.
Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας του κ. Μαρίνου και της κ. Γεωργίας, οι οποίοι ακόμη και μετά από τόσα χρόνια προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν την τραγική απώλεια του παιδιού τους. Μόνη τους παρηγοριά τα άλλα δύο παιδιά της οικογένειας, δύο πανέμορφα κορίτσια.
“Όταν αποχαιρετήσαμε το παιδί, ήταν ένα διάστημα που ούτε ξέραμε που πατάμε και που βρισκόμαστε, χάθηκε ο κόσμος όλος, ήταν τόσο ανεπάντεχο και ξαφνικό. Έγινε η διάγνωση και πριν καλά-καλά προλάβουμε να μπούμε στη διαδικασία να εισαχθεί στο νοσοκομείο, το παιδάκι μας άφησε τη τελευταία του πνοή λίγες ώρες μετά. Η ζωή μας άλλαξε δραματικά εντελώς ξαφνικά. Ο Ιορδάνης είχε φύγει από τη ζωή”.
Οι πονεμένοι γονείς πήγαιναν καθημερινά στο μνήμα του παιδιού τους και του «έκαναν παρέα» έστω και αν όπως λένε οι ίδιοι, ένιωθαν ότι και εκείνο τους έκανε παρέα. Μάλιστα όπως θυμούνται λίγες μέρες μετά αποφάσισαν να φυτέψουν δύο πευκάκια δίπλα στο μνήμα του παιδιού τους.
Ήταν η συντροφιά του παιδιού μας
“Τα δεντράκια τα ποτίζαμε κάθε μέρα μεγάλωσαν αρκετά, πέρασαν τόσα χρόνια, νιώθαμε ότι είναι σαν να έχει παρέα το παιδί μας. Μέχρι που κάποια στιγμή και συγκεκριμένα πριν λίγο καιρό πήγαμε το απόγευμα όταν σχολάσαμε από τις δουλειές μας στην καθιερωμένη καθημερινή επίσκεψη στο Κοιμητήριο και είδαμε τα δέντρα… κομμένα, ξεριζωμένα. Πάθαμε σοκ. Και το πιο σκληρό ήταν ότι αυτό συνέβη μία ημέρα πριν τη συμπλήρωση δεκαεπτά χρόνων από τότε που έφυγε από τη ζωή ο Ιορδάνης. Δεν ξέραμε ποιος μπορεί να το είχε κάνει, ποιό βάναυσο χέρι έκοψε τα δεντράκια αυτά, τη συντροφιά του παιδιού μας. Όλοι όσοι μας ξέρουν αυτά τα χρόνια, γνωρίζουν ότι εμείς τα είχαμε φυτέψει, εμείς και τα φροντίζαμε. Δεν μπορούσα ούτε εγώ, αλλά ούτε και ο σύζυγός μου να καταλάβουμε γιατί είχε συμβεί αυτό”, λέει η κ. Γεωργία.
Οι γονείς αποφάσισαν να απευθυνθούν στον πρόεδρο της κοινότητας του χωριού που διαμένουν, σε περιοχή του Λαγκαδά για να αναφέρουν το περιστατικό που είχε συμβεί όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά.
“Μιλώντας μαζί του στο τηλέφωνο, μας ενημέρωσε ότι είχε δοθεί σχετική εντολή από την αρμόδια αντιδημαρχία του δήμου προκειμένου να κοπούν τα δέντρα”, εξηγεί η κ. Γεωργία και συνεχίζει την αφήγησή της με τρεμάμενη φωνή.
Τα υπόλοιπα δέντρα δεν έχουν κοπεί
“Το παράδοξο στην υπόθεση βέβαια, είναι, ότι όλα τα υπόλοιπα δέντρα του Κοιμητηρίου, ίδιου μεγέθους με τα δικά μας δεν έχουν κοπεί. Έκοψαν μόνο τα δικά μας. Ακόμη δεν έχω καταλάβει το γιατί”, λέει η κ. Γεωργία.
Η οικογένεια ωστόσο δεν άφησε το θέμα έτσι. Επικοινώνησε με την αρμόδια αντιδημαρχία και πληροφορήθηκε όπως λένε οι γονείς ότι δε είχε δοθεί ποτέ τέτοια εντολή, να κοπούν δηλαδή τα δεντράκια γύρω από το μνήμα του παιδιού τους.
Πάντως σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο θα έπρεπε να έχει ζητηθεί άδεια από την αρμόδια αντιδημαρχία για να φυτευτούν δέντρα, γύρω από το μνήμα.
Οι γονείς το έμαθαν δυστυχώς πολλά χρόνια μετά και με έναν για εκείνους σκληρό τρόπο.
Όπως λένε θα αναζητήσουν εκ νέου τρόπο να πάρουν και την προβλεπόμενη άδεια για να ξαναφυτέψουν δεντράκια στη μνήμη του παιδιού τους.
Πηγή: grtimes.gr
