Οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης περί εισόδου της οικονομίας στην κανονικότητα αποτελούν ένα πολύ μεγάλο μύθο.
Για παράδειγμα η ανεργία με βάση τα στοιχεία του ΟΑΕΔ βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα όλης της περιόδου της Μεταπολίτευσης και συγκεκριμένα στο 23,5%.
Ταυτόχρονα, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης αντί να μειώνεται αυξάνεται συνεχώς και αλματωδώς τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Το ελληνικό χρέος έφτασε στο τέλος του 2019 στο μυθώδες ποσό των 356 δις ευρώ, με την αύξηση του χρέους σε ρέπος να εκτινάσσεται από 21 σε 29 δις ευρώ.
Το βασικό ζήτημα που έχει απασχολήσει για χρόνια την επικαιρότητα, αν και κατά πόσο το χρέος είναι βιώσιμο έχει μόνο μια απάντηση: το ελληνικό χρέος όχι μόνο δεν είναι βιώσιμο αλλά και αποτελεί μια θανατηφόρα θηλιά στο λαιμό της χώρας, η οποία σφίγγεται όλο και περισσότερο και η οποία όσο παραμένει πνίγει την ανάπτυξη, την ελληνική οικονομία και το μέλλον του τόπου.
Το ελληνικό χρέος δομείται ως εξής:
Ομόλογα κρατικά πάσης φύσεως 53,8 δισεκ.
Βραχυπρόθεσμοι τίτλοι έντοκα 12,6 δισεκ.
Δάνεια Μηχανισμού Στήριξης, ειδικά και διακρατικά 256-257 δισεκ.
Repos 29 δισεκ.
Το ελληνικό δημόσιο προβαίνει σε συναλλαγές repos, συνήθως με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που χρησιμοποιεί για να τονώσει τη ρευστότητα του, γεγονός που φουσκώνει δυσβάσταχτα και με τις ίδιες οδυνηρές συνέπειες το δημόσιο χρέος.
Το ελληνικό χρέος όχι μόνο δεν είναι βιώσιμο αλλά δεν είναι και εξυπηρετήσιμο παρά μόνο σε βραχυπρόθεσμη βάση και κυρίως λόγω των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα να διαμορφώνει υπερπλεονάσματα.
Έτσι, η Ελλάδα διακρατεί το 3,5% του ΑΕΠ σε πλεόνασμα έως το 2022 και από το 2023 και για 40 χρόνια το 2,2% του ΑΕΠ.
Για σαράντα χρόνια 2,2% του ΑΕΠ διακράτηση από τον προϋπολογισμό για το χρέος σημαίνει σε παρούσα αξία γύρω στα 170 δις ευρώ. Η δέσμευση αυτή των 170-180 δις ευρώ για τα επόμενα 40 χρόνια αντιπροσωπεύει μια ταφόπετρα για την ανάπτυξη και τα εισοδήματα του ελληνικού λαού.
Η Ελλάδα για να απελευθερωθεί από αυτήν την οδυνηρή καταδίκη έχει μόνο μία λύση.
Όχι, φυσικά, μια νέα επιμήκυνση του χρέους ή και μείωση των επιτοκίων και των πρωτογενών πλεονασμάτων, τα οποία δεν δίνουν καμία απάντηση στο πρόβλημα του χρέους και το διαιωνίζουν, αλλά μια λύση πραγματική που θα δίνει διέξοδο και προοπτική στην οικονομία, τον ελληνικό λαό και τη χώρα.
Και αυτή η λύση είναι ένα βαθύ κούρεμα του χρέους που θα δώσει ανάσα στον προϋπολογισμό, τις δημόσιες επενδύσεις, στην ανάπτυξη και την απασχόληση.
Υ.Γ: Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους και συγκεκριμένα το χρέος στον ESM και τον EFSF έχει επιτόκιο σχετικά χαμηλό της τάξης του 0,89% , περίπου όσο το σημερινό επιτόκιο των ελληνικών ομολόγων . Παρ’ όλα αυτά το χρέος δεν γίνεται εξ αυτού του λόγου βιώσιμο ενώ τα περιθώρια δραστικής μείωσης της επιβάρυνσης του ελληνικού δημοσίου λόγω περαιτέρω μείωσης του επιτοκίου είναι σχετικά μικρά.
Πηγή: iskra.gr
