Η Ποβέλια βρίσκεται απέναντι από την Βενετία στη λιμνοθάλασσα, με ένα μικρό κανάλι να την χωρίζει σε δύο μέρη. Το μικρό νησάκι της Ποβέλια «ζούσε» πάντα στη σκιά της μεγαλοπρεπούς και πανέμορφης Βενετίας. Αν κάποιος επισκέπτης σταθεί σε κάποιο ψηλό και ανοιχτό σημείο στη Βενετία βλέπει στο βάθος τη μικρή και άσημη Ποβέλια. Αν δεν ξέρει την ιστορία της δεν θα δώσει μεγάλη σημασία καθώς φαίνεται πως βρίσκεται εκεί απλά για να συμπληρώσει ένα ειδυλλιακό σκηνικό για ερωτευμένους. Κανείς δεν μπορεί να υποψιαστεί την φρίκη που κρύβεται εκεί.
Η Ποβέλια, είναι ακατοίκητη, δεν έχει ιδιοκτήτες, έχει περιέλθει στο ιταλικό δημόσιο και απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος στον χώρο. Ισως επειδή πίσω από τη σκόνη, τη σκουριά και τις ρωγμές, η περιοχή αυτή μια ιστορία που έχει γραφτεί με αίμα. Ο μύθος λέει ότι πάνω από 160.000 άνθρωποι κάηκαν εκεί κατά τη διάρκεια του «Μαύρου Θανάτου», της φοβερής πανούκλας ενώ οι μαρτυρίες για φαντάσματα, ήχους από βασανισμούς και ουρλιαχτά μέσα στη νύχτα δίνουν και παίρνουν. Πολλά έχουν ειπωθεί για το νησί και άλλα τόσα παραμένουν ανεξήγητα μέχρι σήμερα, με τη χειρότερη μοίρα να φαίνεται να το ακολουθεί για αιώνες.
Η ιταλική Σπιναλόγκα
Το νησί έχει μακρά ιστορία, που ξεκινά το 421 όταν άνθρωποι από την Πάντοβα κατέφυγαν εκεί για να ξεφύγουν από τις βαρβαρικές επιδρομές.Ωστόσο, πιο γνωστό από ποτέ ήταν κατά τη ρωμαϊκή εποχή όταν και είχε εξαιρετικά αρνητική φήμη καθώς χρησιμοποιήθηκε ως χώρος διαμονής και αργότερα ταφής για όσους είχαν προσβληθεί από την πανούκλα.
Η φήμη αυτή παρέμεινε και κατά την περίοδο του «Μαύρου Θανάτου» στην Ιταλία, το 1348, χιλιάδες άνθρωποι που εμφάνισαν τα συμπτώματα, στάλθηκαν εκεί και κάηκαν ζωντανοί. Συγκεκριμένα, από τη Ρώμη και το Μιλάνο στέλνονταν εκεί καραβιές με νεκρούς ή αρρώστους προκειμένου είτε να θαφτούν μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα, είτε να μπουν σε καραντίνα σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η ραγδαία εξάπλωση της φονικής ασθένειας.
Πηγή: maleviziotis.gr
