Εικόνες δραματικές σε Ελλάδα και Τουρκία. Στο Αίγιο το 1995 και στην περιοχή Χατάι στην Αντιόχεια 28 χρόνια μετά, με πρωταγωνιστές έναν πατέρα και το γιο του, που με επιμονή, αυταπάρνηση και ατελείωτα ψυχικά αποθέματα, πάλεψαν, επέμειναν και έσωσαν ζωές, με τους συναδέλφους τους…
Οι εικόνες του Κωνσταντίνου Νίκα, λίγο μετά τη διάσωση 7χρονου παιδιού στην Τουρκία, ξυπνούν μνήμες από τη διάσωση του μικρού Αντρέα στο Αίγιο. Όταν τότε ο πατέρας του, που πια δεν βρίσκεται στη ζωή, συντόνιζε τις προσπάθειες για τη διάσωση του 8χρονου. Ενός παιδιού που για 44 ολόκληρες ώρες, ήταν παγιδευμένο στα ερείπια.
Τα πλάνα από το αρχείο του Mega, είναι αυτά που σημάδεψαν την τραγωδία με τους 26 νεκρούς, μετά τον σεισμό των 6,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στο Αίγιο. Μετά από 21 ώρες αδιάκοπων προσπαθειών, ο Παναγιώτης Νίκας, ανέλαβε να κάνει την τελική διείσδυση για τη σωτηρία του μικρού. Τα δάκρυα συγκίνησης πλημμυρίζουν τα μάτια τόσο των αυτοπτών μαρτύρων, όσο και των τηλεθεατών της εποχής που παρακολουθούν τα πάντα σε απευθείας μετάδοση.
Οι γονείς και ο 12χρονος αδερφός του μικρού Ανδρέα είχαν καταφέρει να βγουν από τα χαλάσματα της πολυκατοικίας στην οδό Δεσποτοπούλου. Ο 8χρονος όμως έμεινε πίσω και για σχεδόν 2 μέρες παγιδευμένος. Κάποια στιγμή, οι διασώστες άκουσαν τη φωνή του και άρχισαν τις προσπάθειες να πλησιάσουν. Το παραμικρό λάθος θα μπορούσε να σταθεί μοιραίο τόσο για τους ίδιους όσο και για το παιδί, όπως εξηγούσε αργότερα ο Παναγιώτης Νίκας.
Κάποια στιγμή ο μικρός Ανδρέας σταμάτησε από την εξάντληση να απαντάει. Μίλησε ξανά στους διασώστες λίγες ώρες μετά, με τις προσπάθειες να ολοκληρώνονται και τη συγκίνηση να εναλάσσεται με τα χαμόγελα ανακούφισης…
Ήταν το θέμα της ημέρας στις 17 εκείνου του Ιούνη και πιθανότατα της χρόνιας.
«Συγκλόνισε η διάσωση του 8χρονου Ανδρέα. Όλοι χειροκρότησαν. Όλοι έκλεψαν. Και πρώτοι απ’ όλους οι πυροσβέστες. Η μάνα έτρεχε πίσω από το ασθενοφόρο. Ο Ανδρέας Μπόγδανος ύστερα από 44 ώρες αγωνίας, έστειλε το μήνυμά του», έγραφαν την επόμενη μέρα τα «ΝΕΑ».
Εκείνη τη μέρα πάνω από 2.000.000 τηλεθεατές παρακολουθούσαν αυτές τις εικόνες με κομμένη την ανάσα, με τον Ανδρέα να μεταφέρεται σε νοσοκομείο και να βγαίνει νικητής. Οι πυροσβέστες που τον έσωσαν και ο επικεφαλής τους, Παναγιώτης Νίκας παραμένουν στο σημείο.
Όλες οι επιχειρήσεις όμως δεν έχουν ευχάριστο τέλος…
«”ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, μείνε λίγο ακόμη. Μείνε για ένα λεπτό. Μη μου το κάνεις αυτό”. Ο πυραγός Παναγιώτης Νίκας μόλις είδε την Κική Φραγκονικολοπούλου να λιποθυμά, όταν ακριβώς την τοποθετούσαν στο φορείο, δεν είχε τίποτε άλλο να κάνει από το να την παρακαλάει να κάνει υπομονή. Μια ώρα πριν το ίδιο έκανε κι αυτή. Τον παρακαλούσε να την σώσει. Αυτός τα κατάφερε. Δέχθηκε με ευχαρίστηση τα χειροκροτήματα από το συγκεντρωμένο πλήθος, όταν η Φραγκονικολοπούλου έμπαινε στο ασθενοφόρο. Σε λίγο, όμως, έμαθε ότι πέθανε. Δεν άντεξε Ξέσπασε σε λυγμούς μαζί με τους συναδέλφους του. Δεκατρία χρόνια στην Πυροσβεστική, ο κ. Νίκας, παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών, έφυγε από την Αθήνα με το αυτοκίνητό του μόνος του για να βοηθήσει», αναφέρει το δημοσίευμα των «ΝΕΩΝ».
Αυτές τις αρχές και αξίες κληροδότησε και στον γιο του, που 28 χρόνια μετά συγκίνησε και έγινε θέμα συζήτησης στην Αντιόχεια της Τουρκίας. Όπως ο πατέρας του. Με ψυχική δύναμη και ανεξάντλητη αντοχή για να σωθούν ζωές.
Λίγο αργότερα ένα 7χρονο παγιδευμένο κορίτσι διασώζεται και η ελληνική αποστολή αγκαλιάζεται.
Οι μάχες με το χρόνο συνεχίζονται. Κι ο Κωνσταντίνος Νίκας πάντα στην πρώτη γραμμή. Είναι εκείνος που μεταφέρει πρώτος το φορείο και ενημερώνει. Μέρα και νύχτα, όπως ο πατέρας του. Οι εκκλήσεις για βοήθεια είναι συνεχείς…
Ο Κωνσταντίνος Νίκας και οι συνάδελφοί του στην ΕΜΑΚ δείχνουν στην πράξη τι σημαίνει αλληλεγγύη και ανιδιοτελής προσφορά για τον συνάνθρωπο. Ο ίδιος είχε το παράδειγμα μέσα στο σπίτι του και πλέον βαδίζει στα ίδια βήματα, που δίνουν ελπίδα μέσα στην απόλυτη καταστροφή…
