Τι εννοούσε ο Τούρκος πρόεδρος όταν έλεγε ότι «της αξίζει της Ευρώπης ό,τι πάθει»; Μήπως ο «σουλτάνος», ως όψιμα αυτοανακηρυχθείς ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου, στέλνει εμμέσως μήνυμα τιμωρίας και εκδίκησης του δυτικού κόσμου; Τα δραματικά γεγονότα στην Αυστριά και οι πικροί συνειρμοί
«Απέναντι στην αμαρτωλή Ευρώπη η μόνη φωνή που υψώνεται σήμερα είναι η φωνή του μουσουλμανικού κόσμου!», βροντοφώναξε ο εξοργισμένος από τα γαλλικά σατυρικά σκίτσα Ερντογάν, δίνοντας ταυτόχρονα ιερούς όρκους εναντίον μιας Ευρώπης «με τόσο άσχημες και άθλιες αμαρτίες, που ούτε οι απέραντες θάλασσες δεν θα φτάσουν να ξεπλύνουν τους λεκέδες της», σύμφωνα με τα λεγόμενά του Τούρκου Προέδρου.Τι προαναγγέλλει, άραγε, αυτή η τελευταία λεκτική επίθεση του νεο-οθωμανού σουλτάνου κατά της Ευρώπης, των αξιών και του τρόπου ζωής της;
Ποτέ δεν έκρυψε ο Ερντογάν την αντιπάθειά του προς τον δυτικό τρόπο ζωής. Έναν τρόπο ζωής δημοκρατικό, ανεκτικό προς τους άλλους, φιλελεύθερο, με μια λέξη, «πολιτισμένο». Πώς να μην τον αντιπαθεί, άλλωστε, αφού στο εσωτερικό της Τουρκίας εδώ και χρόνια προσπαθεί να επιβάλει έναν τρόπο ζωής που στηρίζεται στα ακριβώς αντίθετα: στον αυταρχισμό, στην καταπίεση, στην ανελευθερία, στον φόβο. Οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με τις αρχές του Ισλάμ, θεωρείται αυτομάτως «αμαρτωλό» και «βέβηλο», θεωρείται ως κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να εξαλειφθεί από την τουρκική κοινωνία, αφού διασαλεύει την υποτιθέμενη «ηθική τάξη» της. Άραγε τα οικονομικά σκάνδαλα στα οποία εμπλέκεται ο Τούρκος Πρόεδρος, τα παλάτια της χλιδής στα οποία διαβιεί, οι δολοφονίες, τα βασανιστήρια και το αιματοκύλισμα τόσων αθώων δεν την διασαλεύουν; Αυτό, όμως, είναι ένα άλλο θέμα…
«Αμαρτωλή» λοιπόν, κατά τον Ερντογάν, η Ευρώπη, αφού «αμαρτωλός» είναι, κατά τη γνώμη του, ο τρόπος ζωής της. Αυτό που θέλει να πει, δεν τολμά όμως να το πει, ο Τούρκος Πρόεδρος είναι το τι της αξίζει να πάθει γι’ αυτήν την «αμαρτωλότητά» της. Τηρεί, βέβαια, τα προσχήματα και δεν το λέει, αφού αντιλαμβάνεται την τρομακτική θύελλα των αντιδράσεων που θα προκαλέσει μια τέτοια δήλωση, σε μια Ευρώπη, που ήδη διάκειται καχύποπτα έως εχθρικά απέναντί του…
Τι της αξίζει, αλήθεια, κατά τον Ερντογάν, της Ευρώπης; Αυτό το «αμαρτωλή Ευρώπη» γεννά εύλογα πικρούς συνειρμούς σε όσους γνωρίζουν από Ιστορία. Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, θα δούμε ότι κάπως έτσι αποκαλούσαν οι Τούρκοι την κοσμοπολίτικη τότε Σμύρνη. «Άπιστη Σμύρνη» την ονόμαζαν με θυμό, ίσως και με κάποια ζήλια, λόγω του φιλελεύθερου τρόπου ζωής της, που ταίριαζε περισσότερο στην πολιτισμένη Δύση παρά στην ισλαμική Ανατολή.
Πράγματι, εκείνη την εποχή, η Σμύρνη αποτελούσε το μεγαλύτερο και πιο ανεπτυγμένο λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου. Ήταν μια πόλη που ευημερούσε μέσα στην «γλυκιά ιωνική της ατμόσφαιρα», όπως έγραφε ο Σικελιανός, μια κοιτίδα των τεχνών και του πολιτισμού, ένας πολυπολιτισμικός παράδεισος ελευθερίας και ανεκτικότητας με κυρίαρχο το ελληνικό στοιχείο, όπου οι άνθρωποι συζητούσαν ελεύθερα στα καφενεία, στα αστικά σαλόνια, στους δρόμους, ενώ οι γυναίκες, με την χαρακτηριστική «δυτική» αύρα τους, ντύνονταν σύμφωνα με τις τότε επιταγές της μόδας. Ένας παράδεισος που οι Τούρκοι τον μετέτρεψαν σε κόλαση, πυρπολώντας την πόλη με μανία και παραδίδοντάς την ολοκληρωτικά το 1922 στις φλόγες.
Οι Τούρκοι δεν αρκέστηκαν τότε να κατασφάξουν τους κατοίκους της. Η «άπιστη Σμύρνη» που τόσο τη μισούσαν λόγω του φιλελεύθερου, δυτικού τρόπου ζωής της, έπρεπε να τιμωρηθεί, να καεί, να καταστραφεί ολοσχερώς, διότι αυτό, σύμφωνα με τους φανατισμένους Τσέτες, της άξιζε.
Εάν επανέλθουμε στο σήμερα, παρατηρώντας κάποιος τον Ερντογάν να απευθύνεται εν εξάλλω στα φανατισμένα τουρκικά πλήθη, να δίνει ιερούς όρκους και να επιτίθεται στην «αμαρτωλή Ευρώπη», τονίζοντας ότι «με τις τόσο άσχημες και άθλιες αμαρτίες της, ούτε οι απέραντες θάλασσες δεν θα φτάσουν να ξεπλύνουν τους λεκέδες της», δύναται εύλογα να αναρωτηθεί: Μήπως ο Τούρκος Πρόεδρος, ως όψιμα αυτοανακηρυχθείς ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου, στέλνει εμμέσως πλην σαφώς το ίδιο μήνυμα τιμωρίας και εκδίκησης, το σύνθημα για την έναρξη ενός ιερού πολέμου κατά της Ευρώπης για τη «δίκαιη» τιμωρία του αμαρτωλού ευρωπαϊκού τρόπου ζωής, κατά τα πρότυπα της βάρβαρης πυρπόλησης της «άπιστης Σμύρνης»;
Η τρομοκρατική επίθεση στην Βιέννη το βράδυ της Δευτέρας (02.11) αναπόφευκτα δημιουργεί φρικτούς συνειρμούς και πολλά ερωτήματα.
Πηγή: newsbomb.gr
